پلیمریزاسیون اتیلن توسط کاتالیست های late transition metal بر اساس فلز کبالت.

کاتالیست 2،6- دی استیل پیریدین بیس (2،6 دی ایزوپروپیل فنیل ایمین) کبالت ? کلرید تحت شرایط کنترل شده تهیه گردید و برای پلیمریزاسیون همگن اتیلن مورد استفاده قرار گرفت. متیل آلومینوکسان (mao) وتری ایزوبوتیل آلومینیوم tiba)) نیز به ترتیب به عنوان کمک کاتالیست و رباینده آلودگی در محیط پلیمریزاسیون مورد استفاده قرار گرفت. بالاترین اکتیویته کاتالیست در دمای c? 30 بدست آمد در حالی که با افزایش دما اکتیویته کاهش یافت. در دمای بالاتر از c? 50 علیرغم کاهش شدید در اکتیویته، محصول بدست آمده به صورت پلی اتیلن کاملا روغنی حاصل شد. اکتیویته پلیمریزاسیون با افزایش فشار مونومر و همچنین میزان نسبت mao/tiba در پلیمریزاسیون همگن افزایش یافت، اما پدیده فولینگ رآکتور به مقدار زیادی با افزایش فشار مونومر و نسبت mao/tiba در پلیمریزاسیون همگن افزایش یافت. هیدروژن نیز به عنوان عامل انتقال زنجیر مورد استفاده قرار گرفت. اکتیویته کاتالیست و متوسط وزن مولکولی پلیمر حاصل، به غلظت هیدروژن حساسیتی از خود نشان ندادند. در حالی که متوسط وزن مولکولی پلیمر با افزایش فشار مونومر کاهش یافت. متوسط وزن مولکولی، دمای ذوب و درصد بلورینگی پلیمر حاصل در فشار مونومر 1بار و دمای c?20 به ترتیب برابر 105×2/1، c? 133و % 67 بود. پلیمریزاسیون هتروژن اتیلن توسط سیلیکا (sio2 ) صورت گرفت که در نتیجه آن مورفولوژی پلیمر بهبود یافت، در حالی که اکتیویته کاتالیست کاهش یافت. نکته قابل توجه اینکه پدیده فولینگ رآکتور با بکار بردن سیستم کاتالیستی ساپورت شده حذف شد.